Νέα επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει ότι ο διαλογισμός είναι δυνατόν να ενισχύσει τη συναισθηματική κατανόηση και την ανθρώπινη καλοσύνη. Όπως αναφέρει και ο γνωστός Δαλάι Λάμα, οι κακές σκέψεις είναι οι πραγματικοί εχθροί μας..
Πολλοί αναρωτιούνται για τον τρόπο με τον οποίο ο γνωστός Δαλάι Λάμα διατηρεί την καλοσύνη και την μεγαλοψυχία του, ακόμα και τώρα που η πατρίδα του μαστίζεται από την εγκληματικότητα.
Ο διαλογισμός μπορεί όντως να ενισχύσει την ικανότητα του ατόμου για συμπόνια και αγάπη για τους συνανθρώπους τους, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική μελέτη που δημοσιεύθηκε την 26η Μαρτίου στο περιοδικό PLoS ONE.
Οι επιστήμονες, που πραγματοποίησαν την έρευνα, ζήτησαν από τους εθελοντές, ειδικούς διαλογιστές και αρχάριους, να ασκήσουν διαλογισμό προσπαθώντας να συγκεντρωθούν σε ένα αίσθημα συμπόνιας κι αγάπης ενώ βρίσκονταν μέσα σε ένα λειτουργικό μαγνητικό τομογράφο.
Οι εθελοντές άκουσαν ήχους που δημιουργήθηκαν για να προκαλούν συμπόνια, όπως μια τεθλιμμένη γυναίκα που καλεί σε βοήθεια, ενθαρρυντικούς ήχους (όπως το γέλιο ενός μωρού) και φυσικούς ήχους (όπως οι ήχοι σε ένα εστιατόριο).
«Θέλαμε να εξετάσουμε κατά πόσο ο διαλογισμός αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο εκλαμβάνουμε αυτά τα ηχητικά μηνύματα,» σχολιάζει ο Antoine Lutz, νευροεπιστήμονας από το πανεπιστήμιο του Wisconsin, ο οποίος πραγματοποίησε την έρευνα με τον συνάδελφο του, Richard Davidson.
Όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα άκουσαν αυτούς τους ήχους παρατηρήθηκε αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα σε περιοχές που σχετίζονται με την συμπόνια και τα συναισθήματα κατά τη διάρκεια του διαλογισμού.
Οι θλιβεροί ήχοι προκάλεσαν εντονότερα συναισθήματα σε σχέση με τους υπόλοιπους ήχους και η εγκεφαλική δραστηριότητα ήταν πολύ πιο ισχυρή για τους ειδικούς του διαλογισμού.«Η διαφορά ήταν ξεκάθαρη,» σχολιάζει ο Lutz. «Παρατηρήσαμε σημαντικά αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα στους ειδικούς του διαλογισμού, σε σχέση με τους αρχάριους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι περιοχές στις οποίες παρατηρήθηκε μεγαλύτερη δραστηριότητα ήταν εκείνες οι οποίες θεωρούμε ότι παίζουν το σημαντικότερο ρόλο στο αίσθημα της συμπόνιας.»
Αυτές οι περιοχές περιλαμβάνουν την περιοχή του πρόσθιου κεντρικού λοβού του εγκεφάλου, που σχετίζεται με σωματικές αναπαραστάσεις συναισθημάτων, και την κροταφοβρεγματική σύνδεση, οι οποίες, όπως αποδεικνύεται από προηγούμενες έρευνες, εμπλέκονται στο διαχωρισμό του εαυτού μας από τους άλλους, όπως και στην κατανόηση της ψυχικής και συναισθηματικής κατάστασης των συνανθρώπων μας.
«Και οι δύο περιοχές συνδέονται με την ανταλλαγή των συναισθημάτων και την συμπόνια,» αναφέρει ο Davidson. «Ο συνδυασμός αυτών των δυο επιδράσεων, που παρατηρήθηκε περισσότερο στους ειδικούς εθελοντές, ήταν ισχυρός.»
Συνολικά 16 από τους 32 εθελοντές είχαν εξασκηθεί στο διαλογισμό για τουλάχιστον 10.000 ώρες, ενώ οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, ίδιας ηλικίας, είχαν μάθει τα βασικά για το διαλογισμό μια εβδομάδα πριν από την έναρξη της μελέτης.
Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, το άτομο επικεντρώνεται σε αγαπημένα πρόσωπα, κατευθύνει την αγάπη και την καλοσύνη του σε αυτά και στη συνέχεια επεκτείνει αυτή την καλή θέληση σε όλους αδιακρίτως. Η πρακτική αυτή είναι ευρέως διαδεδομένη στην κοινωνία των Θιβετιανών Βουδιστών, αναφέρει ο Lutz.
Οι επιστήμονες συμφωνούν πως τα αποτελέσματα της έρευνας τους προτείνουν ότι η συμπόνια είναι δυνατόν να διδαχθεί και να ενισχυθεί με την άσκηση, όπως ακριβώς οποιοδήποτε άλλα ταλέντο ή ιδιαιτερότητα.
«Ο διαλογισμός προκαλεί το μυαλό μας να αντιδράσει με αγάπη για τους άλλους όταν απαιτείται,» σχολιάζει ο Lutz. «Ενστικτωδώς μπορούμε να νιώσουμε συμπόνια για εκείνους τους οποίους νοιαζόμαστε. Η πρακτική αυτή απλά μας βοηθάει να επεκτείνουμε αυτή την ικανότητα και για τους άλλους.»
Παλιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι ο διαλογισμός μπορεί να αυξήσει την ψυχική συγκέντρωση και να βοηθήσει τους ανθρώπους να απελευθερώσουν αρνητικά συναισθήματα. Άλλοι ισχυρισμοί υπέρ του διαλογισμού, όπως τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στην ανθρώπινη υγεία, έως σήμερα είναι αβάσιμα καθώς δεν έχει γίνει κάποια έρευνα.
Οι ερευνητές θέλουν να εξετάσουν κατά πόσο η ενίσχυση του αισθήματος της συμπόνιας επιμένει όταν το άτομο δε βρίσκεται πια σε κατάσταση διαλογισμού.
«Αυτές οι πρακτικές κανονικά θα πρέπει να επηρεάζουν την συναισθηματική συμπεριφορά ενός ατόμου,» σχολιάζει ο Lutz. «Κατά πόσο όμως αυτή η κατάσταση μπορεί να επηρεάσει τη φυσιολογική καθημερινή συμπεριφορά του ατόμου; Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα ερωτήματα.»
Οι Lutz και Davidson προτείνουν ότι ο διαλογισμός, που μπορεί να προκαλέσει έντονα συναισθήματα συμπόνιας και αγάπης, δύναται να ωφελήσει άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη ή νέους που παρουσιάζουν επιθετικότητα και αντιδρούν βίαια.
«Πιστεύω ότι ο διαλογισμός θα μπορούσε να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμος στην διδασκαλία της συναισθηματικής ρύθμισης σε παιδιά, τα οποία βρίσκονται σε μια ηλικία που είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την μελλοντική τους πορεία,» αναφέρει ο Davidson. Ωστόσο σύμφωνα με τον Lutz, απαιτείται περαιτέρω έρευνα πριν από την κατάταξη του διαλογισμού σε μια μέθοδο θεραπείας.
«Αυτή η μελέτη είναι πραγματικά ένα πρώτο βήμα, το επόμενο θα είναι η μακροπρόθεσμη πρόσβαση στις επιδράσεις αυτών των μεθόδων σε συμπεριφορές και εγκεφαλικές λειτουργίες και η εξέταση της δυνατότητας εφαρμογής τους σε επιλεγμένο πληθυσμό.»
Πηγή: pathfinder.gr
Δείτε επίσης: 10 Μύθοι για το διαλογισμό
