Οι αποδείξεις για το Big Bang ή Μεγάλη Έκρηξη βγαίνουν από πολλά τμήματα των παρατηρησιακών δεδομένων. Πολλά από αυτά τα δεδομένα είναι συνεπή με το Big Bang αλλά και με κάποια άλλα κοσμολογικά μοντέλα, αλλά αν ληφθούν υπ'όψιν οι τρέχουσες παρατηρήσεις, δείχνουν πως αυτό είναι το καλύτερο μοντέλο για το Σύμπαν. Αυτές οι παρατηρήσεις συμπεριλαμβάνουν:Ο νυκτερινός ουρανός είναι σκοτεινός -- το παράδοξο του Olbers.
Ο νόμος του Hubble -- η έντονη μετατόπιση των φασματικών γραμμών των μακρινών γαλαξιών προς το ερυθρό, οδήγησαν τον Hubble (1929) να δεχθεί οτι η ταχύτητα απομάκρυνσης των γαλαξιών είναι ανάλογη της απόστασης.
Η ομοιογένεια - τα δεδομένα δείχνουν πως σε οποιαδήποτε θέση μέσα στο Σύμπαν ένας παρατηρητής θα το βλέπει το ίδιο.
Η ισοτροπία - πολύ ισχυρά δεδομένα δείχνουν πως ο ουρανός φαίνεται ο ίδιος σε όλες τις διευθύνσεις με μια ακρίβεια 1 προς 100.000.
Χρονική διαστολή σε καμπυλώσεις του φωτός των supernova.
Οι παρατηρήσεις που αναφέρονται πιό πάνω είναι συνεπείς με το Big Bang (που αναπτύχθηκε με τις εργασίες του Sitter, Friedmann, Gamov, Lemaitre) ή και με το μοντέλο της Σταθερής Κατάστασης (που αναπτύχθηκε με τις εργασίες του Bondi, Gold, Hoyle), αλλά όμως πολλές παρατηρήσεις όπως οι πιό κάτω υποστηρίζουν το Big Bang παρά της Σταθερής Κατάστασης.
Ραδιο-πηγές και quasar δείχνουν πως το Σύμπαν εξελίχθηκε.
Η ύπαρξη της ακτινοβολίας υποβάθρου μικροκυμάτων (CMB), που αντιστοιχεί σε ένα μέλαν σώμα 2,7ο Κ. Αυτή δείχνει πως το Σύμπαν προέρχεται από μια πυκνή, ισοθερμική κατάσταση.
Η μεταβολή της θερμοκρασίας TCMB με μετατόπιση στο ερυθρό. Αυτή είναι μια ευθεία παρατήρηση της εξέλιξης του Σύμπαντος.
Τα ελαφρά ισότοπα δευτέριο 2D, 3He ήλιο-3, 4He ήλιο-4, και 7Li λίθιο-7 βρίσκονται σε αφθονία. Αυτό προβλέπεται από τη θεωρία των 3 πρώτων λεπτών.
Τέλος, η γωνιακή φασματική ανισοτροπία της CMB που αποτιμάται σε κλάσμα του εκατομμυρίου που είναι συνεπής με μια σκοτεινή ύλη, έκανε να κυριαρχήσει το πρότυπο του Big Bang που μεταφέρθηκε εκεί μέσω του πληθωριστικού σεναρίου.
*Πρέπει όμως να τονιστεί πως το μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ελλείπουσας ή σκοτεινής ή αθέατης ύλης. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι η παρατηρούμενη μάζα του Σύμπαντος είναι δέκα φορές μικρότερη της εκτιμούμενης βάσει των κινήσεων των Γαλαξιών. Το παράδοξο του Olbers εξηγείται με βάση την άποψη του διαστελλόμενου Σύμπαντος (άρα το φως εξασθενεί), με βάση την άποψη του μη άπειρου Σύμπαντος (άρα τα αστέρια δεν είναι άπειρα) και με βάση την άποψη πως το Σύμπαν δεν είναι χρονικά άπειρο (άρα το φως πολλών αστεριών δεν έχει φτάσει ακόμη στη Γη).
