Ο Charles F. Hildebolt, οδοντίατρος και ανθρωπολόγος στο Ινστιτούτο Ραδιολογίας Mallinckrodt του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, μιλά για την έρευνα, της οποίας την διεξαγωγή βοήθησε, σχετικά με τη μούμια ενός μωρού, όπως αυτό εκτίθεται στο κέντρο επιστημών του St. Louis (15 Μαρτίου 2007, St. Louis). Η μούμια δωρίθηκε στο κέντρο επιστημών το 1985, όταν ήρθε στην κατοχή ενός οδοντίατρου του Missouri στη Μέση Ανατολή στις αρχές του 1900. Λίγα είναι γνωστά για τη μούμια, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα αγόρι, που πέθανε σε ηλικία επτά έως οκτώ μηνών, πριν 2000 χρόνια περίπου.Το μουμιοποιημένο μωρό είχε μια Ευρωπαία μητέρα και πιθανότατα προερχόταν από πλούσια οικογένεια. Αλλά το πού ζούσε και γιατί πέθανε σε τέτοια νεαρή ηλικία παραμένει μυστήριο. Η μούμια, που εκτέθηκε για πρώτη φορά στο Κέντρο Επιστημών του Saint Louis, ήταν για χρόνια το κέντρο εστίασης μιας διεθνούς ομάδας ερευνητών. Το μουσείο επικυρώνει ότι αυτό ήταν ίσως το πιο εκτεταμένο ερευνητικό πρόγραμμα που έγινε ποτέ σε μουμιοποιημένο παιδί.
Αφότου αποκτήθηκε από τον οδοντίατρο Hermann, Mo. στις αρχές του αιώνα στη Μέση Ανατολή, η μούμια κατέληξε στη σοφίτα κάποιων συγγενών του, πριν δωριθεί στο Κέντρο Επιστημών το 1985. Ήταν τοποθετημένη στην αποθήκη του μουσείου, μέχρι που ο Al Wiman έγινε αντιπρόεδρος του Κέντρου Επιστημών εδώ και δύο χρόνια και υπέθεσε ότι η σύγχρονη ιατρική τεχνολογία, θα μπορούσε να ξεκλειδώσει τα μυστικά της μούμιας. Ηγήθηκε των προσπαθειών να συγκεντρωθούν ειδικοί στην ιατρική, στην επιστήμη και στην τέχνη στο St. Louis, τις Ηνωμένες πολιτείες και την Αίγυπτο για να ανακαλύψουν το παρελθόν της μούμιας.
«Είδα την πιθανότητα να γίνει μια επιστημονική ανακοίνωση», είπε ο Wiman, που ήταν για 30 χρόνια ιατρικός και επιστημονικός δημοσιογράφος στους τηλεοπτικούς σταθμούς του St. Louis.
Μια ομάδα ραδιολόγων και γενετιστών από το πανεπιστήμιο της Washington εξέτασε τη μούμια. Η Salima Ikram, αιγυπτιολόγος και εμπειρογνώμων για τις μούμιες στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου, ο ανθρωπολόγος Dean Falk, στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και η συντηρήτρια Emilia Cortes του μουσείου τεχνών Metropolitan στη Νέα Υόρκη, συμφώνησαν επίσης να βοηθήσουν.
Ένα μικρό κομμάτι από το περίβλημα της μούμιας εξετάστηκε και χρονολογήθηκε με άνθρακα, αποκαλύπτοντας ότι το παιδί είχε ζήσει μεταξύ του 30 π.Χ. και 130 μ.Χ. στη Ρωμαϊκή περίοδο της Αιγύπτου, περίπου την εποχή του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας. Τρισδιάστατες εικόνες από σαρωτές CT των οστών, του κρανίου, των δοντιών και των σωματικών κοιλοτήτων του παιδιού, οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το παιδί έζησε μέχρι την ηλικία των επτά ή οκτώ μηνών. Η σάρωση CT αποκάλυψε μια μακριά, ξύλινη ράβδο στην πλάτη του παιδιού, που στήριζε την περιτύλιξη της μούμιας. Όλες οι σαρώσεις έγιναν χωρίς να χρειαστεί να αφαιρεθεί η περιτύλιξη.
Οι σαρώσεις εντόπισαν μια τρύπα στο κρανίο του παιδιού. Ο εγκέφαλος, σαν ζελέ, θα είχε τρέξει από την τρύπα μέσω ενός είδους «ρουθουνιού», ως μέρος της διαδικασίας της μουμιοποίησης, είπε ο οδοντίατρος και ανθρωπολόγος Charles Hildebolt του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον. Οι σαρώσεις ακόμη αναγνώρισαν μικρές τομές στην αριστερή πλευρά του σώματος, από τις οποίες τα εσωτερικά όργανα του παιδιού θα πρέπει να αφαιρέθηκαν και να τοποθετήθηκαν σε δοχεία. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα ήταν μια σειρά από φυλακτά στις κοιλότητες του σώματος του παιδιού και στο περίβλημα, υποδεικνύοντας την εύπορη κατάσταση της οικογένειάς του.
«Το περίβλημα ήταν ένα προστατευτικό κουκούλι για το σώμα», λέει ο Hildebolt. «Προσευχές και φυλακτά αποτελούσαν ένα προστατευτικό κουκούλι για τη μεταφυσική ψυχή».
Τα νεκρά σώματα που προετοιμάζονταν για μουμιοποίηση εμβαπτίζονταν σε ένα διάλυμα άλατος και σόδας για 40 μέρες, μετά διατηρούνταν σε έλαια για 30 μέρες. Η γενετίστρια Anne Bowcock του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον είπε ότι φοβόταν ότι το DNA θα είχε υποστεί χημικές αλλαγές, ή θα είχε «μολυνθεί» από αυτούς, που χειρίζονταν το πτώμα. Αλλά αυτό δεν αποδείχτηκε τελικά πρόβλημα.
Η πρόκληση ήταν μεγάλη, να εξεταστεί από μέσα η μούμια, που είχε πετρώσει. Έπρεπε να παρθούν τρία δείγματα από εκφυλισμένους μυς, ιστούς και οστά. Η ερευνήτρια τα κατάφερε εισάγοντας μια χοντρή βελόνα μέσα από το θώρακα και τους ώμους. Μετά από αυτή τη διαδικασία, εξήγαγε DNA χρησιμοποιώντας κοινές μεθόδους. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι η μητέρα του αγοριού ήταν Ευρωπαία. Η γενετίστρια Anne Bowcock σχεδιάζει και άλλες εξετάσεις, ώστε να εξακριβώσει τους προγόνους του πατέρα του αγοριού.
Η Anne Bowcock είπε ότι ήταν καταπληκτικό να βρει έστω την οποιαδήποτε πληροφορία από ένα DNA με ηλικία 2000 χρόνων.
Το προσωπικό του Κέντρου Επιστημών ανησυχούσε ότι η έκθεση της μούμιας θα αποτελούσε έλλειψη σεβασμού για το νεκρό. Αλλά ο αιγυπτιολόγος Ikram είπε ότι ήλπιζε πως αντιθέτως, αυτό θα αποτελούσε τιμή για τη ζωή του παιδιού. Μια «προσευχή της μούμιας», που συνοδεύει το έκθεμα μιλά για το εξής:
"όλα τα πράγματα, τα καλά και τα αγνά, μέσα από τα οποία ζει ένας θεός, μέχρι το πνεύμα του τιμημένου Παιδιού, του δικαιωμένου.."Πηγή: esoterica.gr
